2011 Zelf onderdrukking – gevoel van woede tegenover mezelf – depressie – zelf medelijden

In communicatie met andere mensen

Herinnering van papa (of peter?) die mij ‘tegenhoud’ in mijn expressie omdat ik bijvoorbeeld te luid aan het lachen was of riep of spontaan iets uitriep of zei, en dan hield papa mij tegen, hij beoordeelde mij in dat moment, zo van ‘neen kim, dat is niet mooi’.

En ik voelde mij ‘tegengehouden’ en ging dan in onderdrukking in mezelf, uit wrok ‘spitefulness’, zo van ‘ok , dan zeg ik al niets meer’ dan onderdrukte ik mijn expressie uit wrok/wraak als reactie op papa, omdat ik mij onderdrukt voelde door hem.

En dat is een statement waar ik mijn leven naar heb geleefd, zo van ‘ok, dan zeg ik al niets meer’ ‘ok, dan verdwijn ik wel’, hetgeen een statement van spitefulness is, van wrok, rancune – een soort van zelf-pesterij. Wrok – spitefulness is zo een rare ervaring – het is het erger maken van de situatie voor mezelf, opzettelijk – als een soort van ‘redden van het ego’, om mezelf belangrijk te kunnen voelen, nadat ik mezelf heb toegestaan te reageren vanuit emoties op een situatie/persoon, waarin ik ,ipv mezelf te vergeven of mezelf te stoppen, mezelf net verder in het ego als gedachten, emoties en gevoelens ga werpen. Hetgeen zelf medelijden is bijvoorbeeld, het is nadat ik heb gereageerd op een situatie, waarin ik geconfronteerd word met mijn ego, en ik wil het niet aanvaarden, want het lijkt te moeilijk om in dat moment eerlijk te zijn met mezelf, en mezelf te stoppen in die reacties/oneerlijkheid, mezelf te vergeven en opnieuw te beginnen, dus blijf ik reageren – ik reageer op de reactie, en zet mezelf vast in een eindeloze keten van reacties als een kettingreactie, gewoon omdat ik niet wil stoppen en eerlijk zijn.

Dat is spitefulness – de situatie erger maken dan het al is, door te geloven dat het veel te ‘moeilijk’ of ‘onmogelijk’ is om mezelf te stoppen in wat ik gecreerd heb, wat ik in mezelf heb toegestaan te bestaan, mezelf te vergeven, en opnieuw te beginnen. Het is ook zelf beschuldiging, als het geloof dat ik moet boeten voor wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf – zelf straffing

Zelf straffing is ook iets, een energie, die ik ervaar in mezelf, alsof ik er plezier aan beleef om mezelf pijn te doen, om mezelf te ‘pesten’. Het is zoals mijn hand tegen de muur kapot willen slaan, gewoon om mezelf pijn te doen, om mezelf letterlijk te ‘folteren’/’pijnigen’, via zelf beoordeling bijvoorbeeld, of zelf medelijden – waarin ik mezelf ‘neerhaal’ en ‘op mezelf neerkijk’ en ‘depressief’ wordt en mij ‘slecht’ voel over mezelf… en dan van andere mensen verwacht dat zij mij een goed gevoel geven door mij bvb erkenning en aandacht en ‘seks’ te geven. En als ik die aandacht niet krijg, als de mensen in de groep niet naar mij luisteren, mij niet opmerken – zie ik dat ook weer als een excuus om mij slecht te voelen over mezelf – in de plaats van te beseffen dat de verantwoordelijkheid van andere mensen helemaal niet is om mij te zien/op te merken/aandacht of erkenning te geven, want zij bestaan ook gewoon, zij doen gewoon wat ze willen doen, wat op zich niets met mij persoonlijk te maken heeft.

Dus, hoe komt het dat ik veronderstel dat andere mensen mij aandacht/erkenning verschuldigd zijn – alsof ik dat absoluut nodig heb om te bestaan? Waarom wil ik opgemerkt worden alsof dat het enige is dat telt? – waardoor ik mij vaak alleen, eenzaam, verlaten, genegeerd heb gevoeld , omdat mensen mij maar niet opmerkten.

Het heeft te maken met papa, dat zie ik, maar hoe?

Een kwaadheid/woede tegenover papa omdat hij blijkbaar verantwoordelijk is voor de onderdrukking van mijn expressie – dus nu moet hij maar aandacht hebben voor mij. Als wat ik ook verwacht van alle andere mensen in mijn omgeving – in en als het geloof dat zij dus verantwoordelijk zijn voor de onderdrukking van mijn expressie door mij te beoordelen zoals ik mij beoordeeld voelde door papa en dus nu moeten zij maar aandacht hebben voor mij – als ik mezelf niet kan/mag zijn, moet ik dan wel de hele tijd aandacht en erkenning krijgen van mijn omgeving – dat is de ‘deal’.

De woede als rancune/wrok/spitefulness is afkomstig van angst – als een emotionele reactie op papa (en peter), wanneer hij mij heeft ‘tegengehouden’/’onderdrukt’/’beoordeeld’ in mijn onvoorwaardelijke expressie. Omdat ik zijn beoordeling ervoer als ‘plots’ – en ik voelde mij slecht over mezelf omdat mijn papa mij blijkbaar niet aanvaard, mijn papa heeft mij blijkbaar niet graag zoals ik ben, ik ben blijkbaar ‘niet goed genoeg’.

Ik heb dan eigenlijk, als een ‘schreeuw om aandacht’/’verlangen naar erkenning en aandacht’ van papa mezelf ‘gepijnigd’ door mezelf te beoordelen. Ik ‘pijnigde’ mezelf, om papa zijn aandacht te krijgen, zodat papa medelijden zou hebben met mij, respect zou hebben voor mij, erkenning zou hebben voor mij – omdat hij mij had ‘respectloos’ had behandeld door mij te onderdrukken/beoordelen in mijn expressie, alsof ik niet eens besta, alsof ik niet HIER ben, net als hem, alsof ik geen waardig wezen ben. Dus ik voelde mij ‘niet gerespecteerd/gewaardeerd’ als wezen, en dus verlangde ik naar respect en waardering van papa, en zelf pijniging/zelf aanvallen was blijkbaar de enige manier waarop mijn papa misschien wel een beetje om mij zou geven – de enige manier waarop hij zou stoppen met mij ‘aan te vallen’ door mij te beoordelen – omdat ik het mezelf al aandoe. En hij zou nu misschien wel om mij geven – want dat was al wat ik wilde, dat papa om mij geeft, dat hij mij opmerkt/ziet.

En die zelf pijniging/zelf aanval heb ik mijn hele leven voortgezet, in mijn eeuwige zoektocht naar erkenning van mijn papa, een gevecht creërend in mezelf tegen mezelf waarin ik mezelf aanval via beoordelingen, om maar opgemerkt te worden door papa, om aandacht te krijgen van papa – aandacht in de zin van ‘ocharme Kimmeke toch, …’ – want medelijden leek de enige vorm van aandacht te zijn die ik kon krijgen van papa. Want waar ik werkelijk naar op zoek ben is liefde van mijn papa, een liefde die ik nooit ervaren heb, een aanvaarding, een onvoorwaardelijke liefde van mijn papa – want mijn ervaring van mijn papa is dat hij zijn rug naar mij keerde, dat hij niet om mij gaf, niet eens zag dat ik bestond/besta en dat hij niet van mij hield. Hoe ik mijn papa ervaar/ervoer is afstandelijk, cool, kil. En die koelte, kilte heb ik zelf ook gekopieerd/overgenomen/geleerd van hem , het ‘niet liefdevol’ zijn en ‘afstandelijk’ zijn tegenover mensen, maar wel constant hunkerend/zoekend/verlangend naar die liefde. Ik heb mij vooral afstandelijk gedragen tegenover papa – als ‘zijn vorm van liefde’ waarin ik hem nadeed vanuit mijn verlangen naar goedkeuring/validatie.

En nu te beseffen dat ik mijn hele leven heb rondgelopen zoekend naar die liefde die ik nooit gekregen/ervaren heb van mijn vader, altijd maar zoekend en nooit vindend, omdat ik mij zelfs nooit besefte wat ik werkelijk aan het doen was, ik besefte niet waar ik eigenlijk naar op zoek was, en waarom ik deed wat ik deed en werd wat ik geworden ben als persoonlijkheid. Ik was gewoon op zoek naar aanvaarding en liefde, waarvan ik veronderstelde dat ik ze van mijn vader nodig had – die het mij in mijn ogen nooit gegeven had, omdat ook hij dat miste van zijn vader, ook hij was daarnaar op zoek, dus hij was in dat opzicht ook niet in staat om het mij te geven.

En zo zijn we allemaal maar de verloren kinderen op zoek naar aanvaarding en liefde van onze ouders, schijnbaar niet in staat het aan onszelf te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar liefde van mijn vader

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vader te zien als ‘god de vader’, ‘de almachtige’, waarvan ik liefde verwacht als ‘de goddelijke liefde’ vanuit het geloof dat mijn vader ‘god’ is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verwachten/verlangen van mijn vader dat hij van mij houd en dat hij mij aanvaard

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij afgewezen te voelen door mijn vader en daarom mijn hele leven op zoek te zijn naar de ervaring van aanvaarding en liefde

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij afgewezen te voelen door mijn ‘omgeving’ en het gevoel te hebben dat ‘andere mensen’ mij afwijzen, als de ervaring die ik heb ervaren tegenover mijn vader

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met mijn vader zijn expressie tegenover mij door mezelf te hebben toegestaan een relatie te vormen met mijn vader waarin ik hem zie als ‘god’ en goedkeuring en validatie van hem wil voor mijn bestaan als ‘het kind van god’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan medelijden te gebruiken om aandacht/erkenning te krijgen van mijn vader, waarin ik hem probeer te manipuleren zodat hij mij zou opmerken/zien, als een wanhoopsdaad vanuit het geloof dat ik aandacht/erkenning van mijn vader nodig heb

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij te laten programmeren als een construct in mezelf waarin ik mezelf automatisch identificeer met mijn vader en moeder die in mezelf als twee beelden bestaan in afscheiding van mezelf, waarin ik mij automatisch identificeer met mijn ouders, met mijn vader zijn expressie tegenover mij, met zijn mening/opinie over mij, waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik de liefde, goedkeuring en erkenning van mijn vader nodig heb, vanuit dat gepreprogrammeerd construct dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf zie als in relatie met mijn ouders, als een ‘onlosmakelijke band’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen hoe absurd dit construct wel niet is, het construct van de ‘automatische relatie’ die tussen ouder en kind gecreëerd wordt waarin het kind gelooft dat het de liefde en erkenning van de ouders nodig heeft om een ‘volwaardig wezen’ te kunnen zijn, omdat mijn ouders op zich ook door hun ouders ‘gevormd’ zijn daardoor, waardoor mijn vader bijvoorbeeld nog ‘vastzat’ in zijn relatie met zijn vader, waarin hij geen liefde of erkenning kreeg, en dus ook niet ‘in staat’ was om het aan zijn kinderen te geven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten pre-programmeren als een kopie van mijn ouders, als het automatisch creëren van een relatie met mijn ouders als de twee beelden van moeder en vader in mijn realiteit, waardoor ik automatisch alles overneem en kopieer dat ze tegen mij zeggen en hoe ze zich tegenover mij uitdrukken, waardoor ik bijvoorbeeld mezelf heb geïdentificeerd met mijn vader zijn afstandelijkheid en ‘kilheid’ en ‘rigiditeit’ tegenover mij, wat ik dan ook gewoon gekopieerd heb van hem om ‘goed genoeg’ te zijn voor mijn vader en om zijn goedkeuring te krijgen, niet beseffend dat mijn vader niet ‘God’ is, als hoe ik hem had gezien als kind, want hij is ook ‘maar’ het kind van zijn ouders, als een kopie van zijn ouders als wie hij zichzelf heeft toegestaan te worden, vanuit een automatisch ‘programma’ in hemzelf toen hij een baby/kind was waarin ook hij zijn ouders automatisch aanzag als ‘God’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als het verlangen naar het krijgen van goedkeuring van het beeld van ‘mijn vader’ dat in mezelf bestaat, in afscheiding van mezelf, van waaruit ik hem heb gekopieerd/nagedaan om ‘goed genoeg’ te zijn voor hem en om opgemerkt te worden door hem

Ik vergeef mezelf dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in mezelf, als wat ik heb gekopieerd van mijn vader door mezelf te hebben toegestaan mezelf te laten programmeren als het automatisch creëren van een relatie met mijn vader waarin ik hem heb gekopieerd, in bvb zijn beoordelingen, waarin ik mezelf compleet afscheid van andere mensen en waardoor ik mij afstandelijk, koel en kil en afgewezen voel als een ervaring die ik heb gecreëerd in mezelf door te participeren in beoordelingen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn vader

Ik vergeef mezelf dat ik afscheiding tussen mezelf en mijn vader heb toegestaan te bestaan in mezelf door te verlangen naar goedkeuring en validatie van hem, vanuit de relatie die ik heb gecreëerd met hem in en als afscheiding van mezelf als een gepreprogrammeerd systeemconstruct, waardoor ik ook angst heb om afgekeurd te worden door hem, waardoor ik uiteindelijk net als hem geworden ben om maar ‘goed genoeg’ te zijn in zijn ogen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf, zonder ooit de absurditeit van dit systeem in te zien, waarin ik blijkbaar niet gewoon mezelf mag/kan zijn omdat ik blijkbaar afhankelijk ben van/verbonden ben met mijn ouders en wat zij allemaal verwachten/verlangen/willen van mij vanuit wie zij zijn, wat op hun beurt ook weer allemaal bepaald is door hun ouders omdat zij zichzelf ook hebben toegestaan een kopie van hun ouders te worden, vanuit die gepreprogrammeerde reactie als het automatisch creëren van een relatie met ‘moeder’ en ‘vader’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet onvoorwaardelijk aanvaarding en liefde te ervaren als wie ik ben, als de natuurlijke ervaring van mezelf, door mezelf te hebben toegestaan mij te laten programmeren als een systeem als ‘relaties’ waarin ik zoek naar de ervaring van liefde en aanvaarding in de wezens waarmee ik een relatie heb gecreëerd , en waardoor de ervaring van mezelf in en als mezelf blijkbaar volledig afhankelijk is van of mijn ouders al dan niet die liefde en aanvaarding aan mij geven, zonder ooit te beseffen dat dit een absurd, ‘fucked up’ systeem is omdat de ervaring van mijn ouders als wie zij zijn in zichzelf ook helemaal bepaald/gecreëerd is door hoe hun ouders hun ‘behandeld’ hebben, enzovoort

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dit gepreprogrammeerd systeem in mezelf, als het automatisch creëren/vormen van een relatie met mijn ouders als twee beelden in mijn realiteit, in en als afscheiding van mezelf, te hebben aanvaard als ‘de werkelijkheid’ en ‘de natuur’, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik toesta te bestaan in mezelf in en als het besef dat ik besta, ik ben HIER en dus ben ik verantwoordelijk voor al wat bestaat in mezelf, en dus ook voor het creëren van een werkelijkheid als de ervaring van mezelf in mezelf die aangenaam is, als ‘hemel op aarde’ als de hemel in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf af te geven aan mijn ouders als de twee beelden die bestaan in mezelf schijnbaar in afscheiding van mezelf, als een gepreprogrammeerd systeem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik ‘de slaaf’ van mijn ouders ben, namelijk blijkbaar/schijnbaar volledig afhankelijk in en als wie ik ben van hen

Ik vergeef mezelf dat ik het ego van mijn ouders heb toegestaan te bestaan door mezelf te hebben toegestaan mij erdoor te laten beïnvloeden , en door het te kopiëren, door naar mijn ouders op te kijken alsof ze God zijn en door mijn ouders te vertrouwen als een gepreprogrammeerde reactie als ‘instinct’ dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, zonder ooit te beseffen dat, door mijn verantwoordelijkheid en vertrouwen af te geven aan andere wezens, ik misbruik toesta te bestaan, als wat deze realiteit laat zien als het resultaat van wat ik heb toegestaan in mezelf als het consistent afgeven van mijn verantwoordelijkheid en vertrouwen aan mijn ouders/omgeving

Ik vergeef mezelf dat ik haat en onzekerheid en verwerping heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid, omdat ik mezelf had toegestaan liefde en zekerheid en aanvaarding te verwachten van mijn ouders, vanuit het geloof dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als een gepreprogrammeerd systeem/geloofsystemen dat mijn ouders verantwoordelijk zijn voor mij als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid omwille van de relaties als afscheiding die ik heb gecreëerd binnen in mezelf met mijn ouders als twee beelden van ‘mensen’ in mijn omgeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd ‘mijn ouders’ als ‘mama’ en ‘papa’ te zien als twee beelden van twee mensen in mijn omgeving die ik automatisch heb laten programmeren in mezelf als twee ‘kaders’/’nissen’ in mezelf van ‘mijn ouders’ als ‘mijn mama’ en ‘mijn papa’, die schijnbaar in afscheiding van mezelf bestaan als twee beelden, waarmee ik in relatie besta, waarin ik mezelf automatisch identificeer met de expressie van mijn ouders tegenover mij, waardoor ik mezelf heb toegestaan een kopie te worden van mijn ouders

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van ‘mijn ouders’ als ‘mijn mama’ en ‘mijn papa’ door hen te zien als beelden, in de plaats van te staan in en als eenheid en gelijkheid met hen in en als mezelf in en als het besef dat zij bestaan net als ik, en beelden bestaan niet echt, beelden zijn maar beelden, dus wie zij werkelijk zijn is wie ik werkelijk ben als één als het leven zelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door het ego van mijn ouders door op hen te reageren in mezelf en daardoor hen als beelden af te scheiden van mezelf in mezelf, en hierin mezelf kwijt te geraken/te verliezen in de relaties die ik zelf had gecreerd als energetische reacties van angst in mezelf niet beseffend dat ik alles ben dat bestaat in mezelf, want ik ben het leven zelf, ik ben HIER, ik BESTA dus ik ben het bestaan als al wat bestaat

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de beelden van mijn ouders die ik zie met mijn ogen, waar ik een relatie mee heb gecreëerd als een energetische reactie in mezelf van angst, waarin ik mij ‘inferieur’ voel tegenover hen, te beoordelen/definiëren als ‘zekerheid’, ‘veiligheid’, ‘kracht’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘vertrouwen’, waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik mijn ouders nodig heb zodat ik die kracht, macht, zekerheid, veiligheid, verantwoordelijkheid en vertrouwen die ik in hen zie, kan ervaren, in de plaats van te beseffen dat ik die ‘eigenschappen’ als definities/beoordelingen zelf op hen had ‘geplakt’/gezien door mezelf te hebben toegestaan op hen te reageren met angst als de ervaring van ‘inferioriteit’ en daardoor hen als ‘beelden’ in de realiteit die ik zie met mijn ogen, van mezelf te hebben afgescheiden en in hen dan ‘superioriteit’ te zien als de tegengestelde pool van de polariteit ‘inferieur’ – ‘superieur’ waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met wat ik zie in mijn ouders als ‘kracht’, ‘macht’, ‘zekerheid’, ‘vertrouwen’, ‘veiligheid’ en ‘verantwoordelijkheid’, in en als het besef dat ik de ervaring van mijn ouders, in relatie met mezelf als schijnbaar ‘inferieur’, zelf heb gecreëerd door mezelf te hebben toegestaan op hen te reageren met angst, waardoor ik een polariteit als inferioriteit vs superioriteit heb toegestaan te bestaan in mezelf als de werkelijkheid door te participeren in energie als de energetische reactie van angst, energie die altijd werkt in en als een polariteit als ‘goed’ – ‘slecht’, ‘hoog’ – ‘laag’, ‘angst’ – ‘verlangen’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd macht af te scheiden van mezelf door het op mijn ouders te projecteren door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creëren met hen gebaseerd op een emotionele reactie waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik hen nodig heb om macht te ervaren vanuit het geloof dat zij ‘machtig’ zijn en ik ‘machteloos’ in en als de ervaring tegenover hen die ik had gecreëerd

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zekerheid van mezelf af te scheiden door het op mijn ouders te projecteren door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creëren met hen gebaseerd op een emotionele reactie die ik had toegestaan te bestaan in mezelf waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik hen nodig heb om zekerheid te ervaren vanuit het geloof dat zij ‘zekerheid’ zijn en ik ‘onzekerheid’ als hoe ik mezelf ervaar in mezelf als de emotionele reactie van angst die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als automatische reactie op het ego-misbruik van mijn ouders

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vertrouwen van mezelf af te scheiden door het te projecteren op mijn ouders door mezelf te hebben toegestaan te reageren op mijn ouders met angst waardoor ik mezelf niet durfde te vertrouwen en geloofde dat mijn ouders ‘meer/beter te vertrouwen zijn’ dan ikzelf omdat ik hen zag als ‘superieur van de energetische ervaring van angst die ik ervoer in mezelf in relatie met hen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd kracht af te scheiden van mezelf door kracht te projecteren op mijn ouders door mezelf te hebben toegestaan te reageren met angst op hen waardoor ik hen zag als ‘superieur’ als ‘krachtiger’ dan mezelf, in de plaats verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf in en als de relatie met mijn ouders die ik zelf had gecreëerd door automatische/systematische energetische reacties toe te bestaan in mezelf

Tot hier en niet verder!

Ik besef dat ik één en gelijk ben met mijn ouders en met al wat ik zie in mijn ouders, want het is mijn creatie en ik ben verantwoordelijk voor de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid

Dus ik besef dat mijn ouders niet verantwoordelijk zijn voor de ervaring van mezelf in mezelf in deze werkelijkheid, want zij zijn verantwoordelijk voor zichzelf

Ik aanvaard mezelf als één en gelijk met macht als wie ik werkelijk ben als één en gelijk met mijn ouders

Ik aanvaard en realiseer mezelf als kracht als wie ik werkelijk ben als de expressie van mezelf als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders

Ik aanvaard mezelf als zelf zekerheid als de natuurlijke expressie van het leven zelf als het leven in mezelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders

Ik aanvaard en realiseer mezelf als zelf vertrouwen als de natuurlijke expressie van wie ik ben als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders

Ik geef en gun mezelf liefde en aanvaarding als de onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding van het leven zelf als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben als het leven zelf

Ik sta mezelf niet toe te zoeken/verlangen naar goedkeuring, erkenning, aandacht, aanvaarding en liefde van mijn ouders want ik besef dat dat nooit hun taak/verantwoordelijkheid was in de eerste plaats, het was altijd maar een gepreprogrammeerd geloofsysteem dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf en mijn ouders als mezelf

Ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid want ik besta, ik leef, ik ben HIER en dus ben ik verantwoordelijk om verantwoordelijkheid te nemen voor de werkelijkheid als wat HIER is als al wat bestaat als allen als één als gelijk

Ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van mijn ouders in eenheid en gelijkheid met mezelf

Ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van grootouders in eenheid en gelijkheid met mezelf

Ik sta op als complete zelf realisatie als zelf verantwoordelijkheid als kracht, macht, zelf zekerheid en zelf vertrouwen als de levende expressie van mezelf als het leven zelf als wie ik werkelijk ben

En ik sta mezelf niet toe mijn verantwoordelijkheid af te schuiven op mijn ouders als ‘mijn omgeving’, want ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor wat HIER is want IK BEN HIER

Ik sta mezelf toe mezelf in de schoenen te plaatsen van mijn ouders, in en als het besef dat ik één en gelijk ben met mijn ouders als wezens, in wezen, in en als het leven in en als mezelf als wie ik werkelijk ben

Als en wanneer ik merk dat ik in angst ga, dat ik participeer in de automatische reactie van angst die ik mezelf heb toegestaan te associëren met de beelden van mijn ouders als wat ik zie met mijn ogen in deze werkelijkheid, dan stop ik in mezelf, ik adem, en ik stop de angst in en als het besef dat de angst niet echt is omdat ik in wezen één en gelijk ben met mijn ouders als HIER in en als mezelf

Ik stuur mezelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders in en als elk moment in en als ademhaling als wie ik werkelijk ben als HIER

2011 But who will be the janitors and who will pick up our garbage? Equal Money FAQ

A Frequently asked question about the practicality of an Equal Money System, is 'but who will then do the nasty jobs such as cleaning and picking up garbage, the jobs that nobody really likes?'

Let's firstly have a look at where this question is coming from: it is coming from those that are not actually working in those jobs at the moment in the current system, but they do expect others to do those jobs because obviously they need their trash picked up. So in this we can see that the question is actually coming from a point of self-interest where one does not care about the experience of another being in this reality, but only about being able to feel good in their own little life.

The question is coming from agreeing with the current money system that forces many beings to perform jobs that are quite nasty and that most human beings would not like to perform, so what kind of a person would agree with such a system but a person who exists in the top layers of society where they are not in a position where they have to work in such undesirable jobs.

So, at the moment, we seem quite content with 'another' picking up our trash and cleaning our house/buildings, doing what we wouldn't like to do, and thanks to the current money system wherein we are divided into 'layers of society', where every layer is presented with different 'chances' and 'choices' in life, this is possible and we ourselves don't have to worry about or look at the point of 'who is going to pick up our trash?' and 'What is going to happen to my garbage?'.

So, in a system wherein all beings are considered as equals, and all get equal opportunities, chances and choices, which is an equal money system, we are going to have to start looking at our own nastiness because we will be forced to consider another equal to ourselves.

And we will find solutions that will be much more acceptable and pleasant concerning trash disposal/removal/recycling and cleaning than what we have today.





Follow the blog books regularly http://store.desteni.org/products/freedom-blogs-the-birth-of-practivism-volume-1
which are available at the Desteni Store http://store.desteni.org along with many other self-supportive products.

2011 And God created 'Instinct'.

Within 'survival of the fittest' that we human beings have come to accept and see as 'our instinct' and 'our natural survival-mode', we 'naturally'/'automatically' will fight other beings when it comes to our own survival, and we 'naturally' desire to have more than another to ensure our own survival in this reality.

This entire human reality/society is based on this 'instinct' as 'survival of the fittest' as 'fighting for survival' that we have come to accept as 'our nature', the excuse for which is found in 'nature' as the animal kingdom. We basically fight each other, we compete, we create competitions and we teach our children how to be the best 'competitor' in this competitive reality.
We fear each other, we see each other as 'strangers', because we are in fact in this constant 'survival-mode' of 'fighting for survival' in which every other being is our enemy as someone who could possibly threaten my existence.

We then 'hurdle up' in families as tight little groups of beings that stick together making a 'pledge' to support each other in our survival, so then it becomes 'us', as 'my family' against the rest of the world, as 'strangers'. 'friends' is also such a group of 'backup-support'.

This we have all come to accept as 'our nature', 'who we are as beings', because that is 'how we were created'. Though if we investigate this point of 'fighting for survival' as 'instinct' a little further, we could ask ourselves the question: 'But, isn't it much more common sensical to instead of fighting each other, actually support each other, and to create a system of support instead of a system of conflict and battle and competition wherein you are able to 'lose' because everybody wants to win and so we exist within constant fear of 'losing' as what we have allowed to exist within the current human reality?'

Wouldn't it be much more practical and supportive for each being living on this planet, to support each other in our survival instead of fighting each other? And I don't mean support within select small groups of people such as 'families' and 'friends', rather a global 'family' as an actual system that is here to support each of us, instead of playing us out unto each other.

Because, consider this for a moment: What has our 'instincts' ever really contributed to the human experience on this planet? If anything, our 'instincts' make it impossible for us to exist here together on this one planet, because we are greedy bastards that want everything for ourselves, all due to this 'automatic, preprogrammed desire/need/experience as instinct' within ourselves as basically selfishness wherein each being only considers their own personal survival, and especially faced with a situation where that 'personal survival' is threatened, the human is capable of doing terrible things unto another - this is seen especially in times of war wherein it is each on our own and many turn on each other when it comes to their own survival - that is all driven by the automatic response of 'instinct', 'making' us do things that we will later on feel ashamed about.


So, what kind of 'God' or 'universe' would create such a thing like 'instinct', that turns beings that live together on one planet against each other and against all else that exist, making it impossible for anyone to in fact live a decent life?
When it could be so different...


It is time to investigate ourselves and start considering what is common sense wherein we are able to look beyond our pre-programming at the reality, and start becoming real beings that actually support each other and the earth that we live on,

come join us at: www.desteni.co.za

2011 Will cancer exist in an Equal Money System? How will cures be found in an EMS?

Within an Equal Money System, the main principle/law/objective, is 'doing what is best for all' 'giving as we would like to receive', so that definitely includes unconditional health care, to make sure that each being is being taken care of as how we ourselves would like to be taken care of.

So, there will most likely still be cancer in an equal money system, as an EMS isn't a magic wand that makes all 'bad' things go away. Though, within an EMS, the existence of diseases such as cancer, that occur quite often in people, will be looked at from every angle. Researchers and scientists, as beings who are interested in investigating illnesses and finding cures, will be given all the time, space and opportunity to experiment and 'look outside the box'. In the current system the possibilities of 'looking outside the box' and experimenting are very limited as only projects that will more or less have a set/definite outcome will get funds, as companies don't want to waste their money.

Within the principle of 'best for all', experimentation and 'looking outside the box' will very much be supported as it is this way that new methods and ways can be found, and 'wasting money' isn't even possible in EMS.

There will be many people who will want to do a job in the health care system, as many of us have friends and/or family that died of cancer or some other illness and because surely we don't want to die that way. So, within this, we realize that, what is best for all is what is best for me and vice versa.

2011 What for/how will military weapons be used in an Equal Money System?

Let's look at the point of 'having a military' that is in fact in complete contradiction of 'what is best for all' as 'having a military' is only considering 'what is best for MY/OUR country', which is like an extension of the ego wherein each individual wants/desires to protect himself from other people who are apparently 'threatening', not realizing that beings will only want to attack when they themselves feel threatened.

So, in an EMS, we realize that it is completely redundant to create unnecessary 'threats' by carrying weapons and creating armies, as this will only instigate the feeling within 'other countries' that they have to 'weaponize' also.

The ideal is to ban all weapons, because the design and manifestation of a weapon in itself represents 'destruction', which is obviously unacceptable. Though the existence of weapons as 'means of destruction' within our current world, says a lot about the human being, as who/what we have allowed ourselves to become, on this planet.

2011 What happens to the money that I have when an Equal Money System is enforced?

So, what will happen to my savings and the 'extra money' that I have when an Equal Money System is in place?

Will I get to keep it or do I have to give it up?

Ok, with an Equal Money System, the key objective is to start over, to create a completely new system, with a new currency (Equalities – The Symbol: Є), so yes, the money you had been saving and building up will have no value anymore.

Though, your savings becoming invalid doesn't mean anything like 'inflation' where the currency of the money becomes 'worthless' and the people using the money are suddenly left with nothing, because the entire point of the Equal Money System is to provide for each being unconditionally.

So, you will have enough money to pay for everything that needs to be paid for, so from that perspective you will not need 'savings' anymore as money that most people only save up 'for a rainy day' anyways. There will be no more rainy days in an Equal Money System ever again, no more inflation, no more 'countries going bankrupt', no more economic crises, no more raising taxes, so in essence: no more uncertainty and insecurity towards the future.

Once an Equal Money System is in place, it will be here forever, because this is the only system that can not go bankrupt, that will not waver, as this system is built on the one single principle that is able to stand unto eternity, the principle of 'doing what is best for all', which is a principle that cannot be attacked or counter-argumented as any and all counterarguments to this principle is of self interest and selfishness, and selfishness is unacceptable within this reality where we are millions of beings living on one planet, so therefore we must take all those beings into the equation when making decisions and creating/implementing a system.

So then what about the point of 'I have been working all my life to save up this money, so it would be unfair to have to now give it up, it would be like giving up my life'. First of all, a statement such as this is only made within the belief of human beings that we are completely defined by the money that we have. Within the current system human beings are , all throughout their lives, only worried and thinking about money, only thinking about what they have and will have and what is in their bank account and savings account, so it is as though we have BECOME the money that we have because we've literally built our lives around it, so it would then feel as though our life would be taken away from us if our money were to be taken away from us.

What must be realized here, however, is that this is but a mind-set/belief/idea, that doesn't actually consider the physical reality and requirements. It is a mind-set that is entirely cultivated by the design of the current system, wherein money rules our lives and wherein we have placed value unto ourselves based on the amount of money that we have.

I imagine it would be difficult for older citizens to give up their savings as they have completely integrated this mind-set within themselves and where the savings that they have saved up throughout their entire life, now seems to be the only thing that gives some 'value' to their ending life.

Within an Equal Money System, it is this very mind-set that changes, so it is not about 'having to give up your savings/money' and thus apparently becoming 'worth less', it is about realizing that money does not determine the value of who you are and of your life.

Also, obviously the richest people will be the biggest protestors to this point of the EMS as they have been able to live a life within the belief/feeling that they as beings and their lives are worth so much more than all the lives of those people with much less or no money, as the money that they have gives them a position of 'power' because in the current system, 'money=power'. So it is this feeling of apparently 'having power over' everyone else, that they will not want to give up. Though thankfully, due to what they desired and created, the 'richest' in this world, as the 'elite' is but a minority-group, and in the EMS the majority rules.

Also a reason why people tend to extensively save the money that they have earned and worked for in their life, is so that they can pass these savings on to their children, so that their children may have a 'better'/'easier' life. So this is an important point to consider with regards to 'having no heritage to pass on'. Now, again, this point has only been important in the current system wherein you have to 'fight/struggle to survive' and wherein it is possible to 'lose everything' and therefore parents feel the need/desire to make sure that this will never happen to their offspring. So the desire to save up as much as we can, is only experienced due to fear of the opposite (=fear of losing it all), a fear that will not be able to exist in an Equal Money System, as all will unconditionally be taken care of. So the point of 'being able to have a good/easy life' is not even in question in an EMS.

2011 How Guru's and spiritual leaders will be no more in an equal money system.

In the 'human world' currently you have the leaders and then the followers, the leaders are those that have lots of stuff to say that apparently is 'interesting' and 'smart' and 'enlightened' and 'wise' and the followers are those that listen to the words and follow the words that the leaders speak.

That is pretty much human beings in this reality, wherein most of us are trying to become a 'Guru'/'spiritual leader'/politician/president/superhero/or some other form of leader as a being that all other beings respect and look up to. We desire to have lots of 'insights' and realizations about life, so that we can use those 'insights' as knowledge and information to 'wow' other people, so that they may believe and eventually follow me. We wish to not be questioned in what we have to say, we just want people to accept and respect what we have to say, as if my words are the words of God as a superior entity.

Every being is like this in one way or another, for example parents and teachers are those that are 'the Guru' towards the children wherein they speak their insights about reality as knowledge and information that the child requires to simply accept and never question because the parent/teacher is always right.

This way of communicating with each other among human beings wherein we just desire respect and attention and validation for what we are saying from each other, and in that we never really say anything REAL cause it's all blabla, is fueled by the current money system. yes, the existence of Guru's and spiritual/religious leaders, also the existence of saints, of mediums and any and all forms of 'leaders' or apparently 'superior beings' is only here because of how our monetary system that we are living in at the moment is designed and it will all cease to exist in an equal money system.

Allow me to expand on this point so you may also see for yourself the bullshit that we've come to accept as our current way of living within and as the 'human world'.

Why does the human being require a spiritual/religious leader? Why do we need a Guru to tell us what life is and who and how we 'should' be to be a 'good person' in this world as in being 'enlightened'?
That is a very interesting question to consider as the answer will lead us to look at the system of money that we live in, the answer to this question isn't 'because the human being is inherently evil/weak/dumb and thus he needs guidance', that's just what we've been taught to believe by... the system.

Within the current money system there is no real safety or security, the 'establishing of safety' and creating an environment for ourselves in which we can feel safe, comes with a lot of stress, because we are well aware that the money system doesn't actually care about us, we are its 'puppets', we have to work for it, not the other way around, it doesn't work for us, to give us security and safety, no we have to work to secure the existence of the money system, to keep the money in the system flowing, otherwise it will not support us. The current money system is like a big entity on itself that require us human beings to work for it, that sucks the life out of us so that it as an 'entity' can continue existing, and so each generation of humans that is born into the system faces the same fate as their forefathers, of being squeezed dry by the money system, create money-slaves for themselves and then die.

Because there is no real safety or security, we feel unsafe and insecure, that's where the stress that we experience in our daily lives comes from, because there is no actual safety for us in this world, as the system that we exist in is not based upon actually taking care of the beings living/existing within it, it only cares about its own survival as a system.
And because we experience this stress as anxiety, feeling insecure and unsafe as if the ground underneath our feet is not stable/real, we then go searching for 'ailment', for a 'reason' for this existence, we go searching for the experience of safety and security that we are lacking in our lives and which we see then in the form of Guru's and spiritual leaders who promise us that there will be plenty safety and security in the afterlife if you are a 'good person for God' or 'once you become enlightened'.

We have come to accept this experience of stress and anxiety as unsafety and insecurity within ourselves as real and 'who we are', never actually looking at the cause of it and never even considering that it could be different. All that needs to change is the system, and who created the system? Who is keeping the system 'alive'? We are!
So therefore it shouldn't be difficult to simply change it so that this time the system will work for us, to ensure/create real safety and security for ourselves in this reality, which is perfectly doable.

In an Equal Money system, wherein safety and security is a given that you don't have to work for and is already provided from the moment you take your first breath in this world, we will no longer experience stress or anxiety, and therefore we will not feel the need to turn to God or who or whatever, because we will not need 'saving' as we will already be in heaven, the heaven that we human beings have created for/given to ourselves by having created a system that actually supports us within our existence in this reality. So then we can start expressing ourselves freely, we will not need each other anymore from the perspective of getting money to survive, we will not have to deceive each other anymore to get respect and attention and to get a following as to ensure me getting money to survive. My survival will already be taken care of, so now i can go into this world and live, i can truly investigate the world/reality that i live in without having to take money and survival into consideration.

Money and survival is at the moment all that we take into consideration because we have allowed a system to exist in this world that doesn't even care about us, because we haven't realized that we exist, not the system, it is us as beings living here that exist, and therefore we create the system.

Lets create a new system that works for all of us, join us at:

www.equalmoney.org

2011 The Bubble of Belgium

Belgium is one of the smallest countries in the World, but also one of the richest. Existing in Belgium is, compared to existing in the rest of the world, like living in ‘The Promised Land’. We have, compared to the rest of the world, an almost perfect social security and healthcare system.

Belgium is a ‘social system’ wherein pretty much everyone is taken care of, no one is left behind, we try our best to help everyone and to give everyone a chance at ‘a good life’.

As a child we often hear from our parents and environment that we should ‘count our lucky stars’ that we were born in Belgium when we see the atrocities of what is happening in the rest of the world. And we do feel lucky, and we do ‘count our lucky stars’. In a way we do see what is happening in the rest of the world, and we do realize that Belgium is the land of milk and honey in this world, and that is why we try to protect and defend ourselves, we try to protect our luck and wealth as much as we can, because we really are ‘lucky’ for having been born in Belgium, it could have been different.

Living in Belgium means being blinded from reality, because reality is not ‘perfect’, reality is not ‘just’ or ‘fair’, as the values that the Belgium system tries to uphold. But we literally don’t see that, somewhere in our minds we know that other countries aren’t doing so well because its what we see on tv and read about in newspapers, but we don’t actually REALIZE it, because we live in the ‘bubble of Belgium’ - ‘bel’ is the Dutch word for ‘bubble’, and ‘coincidentally’ our national monument is in fact made up of bubbles (see photo above).

As if we are a little separate universe, as this tiny country, literally, a ‘bubble’, completely fenced off, separate from ‘the rest of the world’. The rest of the World is but a distant reality that doesnt even seem ‘real’, it is something that we see on the news or read about in the papers once in a while, but we dont realize what a hell hole this World actually is because we ourselves are not actually experiencing it. For us, everything is ‘good’, and we live our lives based and founded on this idea and belief that ‘all is good’, because that is the system that we live in, and we truly don’t see beyond this system, because our little bubble reality is ‘good’.

And statements like ‘we should count our Lucky stars…’ are in fact nothing but a protection/defence of our little rich country, it is a justification for the existence of Belgium as an exception to the rule. And we know this, we know that Belgium, with its ‘social system’ wherein every person is cared for, is an exception to the rule and we don’t even consider what this implies!

Because if Belgium, as one of the smallest countries in the world, is also one of the richest, then there must be something seriously wrong with this world. This means that only the select, small group of people that just happen to live in Belgium (and a few other countries) have a chance at happiness, a chance at wealth, a chance at a ‘dignified life’. This is absurd!! And why did we never ask questions about this point? Because of justifying statements such as ‘we should count our Lucky stars…’.

Instead of realizing that we shouldnt feel ‘lucky’ about this, we should feel ashamed. We should be ashamed that a country like Belgium even exists, with a population of people that live in decadence, compared to the rest of the World, and that are completely oblivious and unaware of the actual reality of this world. Because we’ve been so pampered, poor things, there is a safety net everywhere, all around us a ‘social security’. There is so many institutions that ensure that it is almost impossible for the Belgian citizen to become poor. We are pampered to such an extent that we have pampers in our eyes and ears, that cause us to not see reality, we only see ‘the Belgian reality’, wherein everything is ‘fine’ and ‘ok’, wherein we complain and whine about irrelevant shit like splitting up some small villages because of some language barrier, and about losing our ‘cultural heritage’ as ‘the Flemish people’ and about never getting any sun in Belgium. We don’t even realize that all our so called ‘problems’ are completely irrelevant to what other people are experiencing, that didnt have the ‘luck’ of being born in Belgium.

So, Belgian people, fellow citizens, it is about time that we get those pampers out of our eyes and ears and that we start realizing what reality truly is.

Because, why are we human beings, citizens of the WORLD, allowing a country such as Belgium to exist, as a few people in the entire world who get to live in the ‘land of milk and honey’ while the rest of the world is waisting away?

If our life cannot be the norm for every living being on this planet, than it is unacceptable! It is time that we burst the bubble and work together at manifesting/implementing/creating the ‘Promised Land’ for each and every being on this earth unconditionally.

This is no ideology, no dream, no utopia, the only thing that is necessary for this is that we human beings get our heads out of our asses and take a good look around to the world of which we are all citizens, it is time that we give up our selfishness and actually start caring about another as ourselves, unconditionally!!

A person that dares look at the World will no longer justify, will no longer defend and protect the personal wealth, but they will see that something is terribly wrong with this World as what we humans as ‘humanity’ have created and they will look for a solution, no matter what, within and as the realization that this World is simply not worth ‘surviving’ in.

Because, come on, if you were to die and you look back on your life, what will you have done that was actually worth something? If you do not live to bring about a World that is truly best for all beings, than you dont even really exist, because selfishness is not worth existing, and deep down you are aware of this.

So, join us within the creation/implementation/perfection/manifestation of a money system/world system wherein every being will be supported unconditionally, and wherein any form of elitism and selfishness is banned for all eternity, as a world that is worth living in!

Visit:

www.equalmoney.org

2011 And God created Values

What kind of a God/creator would create a world where such a thing like 'values' and 'norms' and 'rules' exist, as a picture perfect, an ideal image of what you have to 'live up to' and be according to what it means to be 'a good person'.

Our common values (=standard of living) are for instance:

1. marrying someone of the opposite sex
2. having children with that person (preferably 2 or 3)
3. living in a nice house
4. having a car
5. having a good job
6. paying taxes
7. having friends
8. having a loving family
9. having good looks
10. having enough (more than) money
11. etcetera...

all these things are seen as 'good' by pretty much all human beings, it is what is being presented on television as what is 'good' and what it means to be 'a good person' and what is taught by our parents. these values are supported by society in general and by religion (especially the 'family values').

there is nothing 'wrong' with having values or with the existence of values per se, the only problem about this is that these values are not applicable by all human beings unconditionally, not everyone is able to 'fit the profile' of 'being a good person' according to these commonly accepted values and there are consequences to these values that we have collectively been shutting our eyes to. lets have a look at the reality of the existence of values in this world:


1. marrying someone of the opposite sex: there are many people in this reality who simply don't feel attracted to the opposite sex, they cant help it and they wish it wasn't like that for them because they also just want to be 'a good person' and 'fit the profile', but for them that would mean having to live a life of feeling unsatisfied and of suppression of what they actually want. While other people are just 'lucky' that they have 'normal' desires so that they will feel good about marrying someone of the opposite sex.

And what about forced marriages taking place in a lot of poor countries wherein a woman is only seen as 'valuable' to their family if she marries a man because then the family is seen as 'good', in most cases this leads to sexual abuse as the girls are 'given away' at a very young age where they aren't even sexually mature yet.

There are also people who don't look attractive/pretty/physically appealing enough to easily get a partner, they then spend their lives within a constant search for an attractive partner so they fit the ideal image in their minds as what they've learned from this world as who and what they apparently have to be in this world to be 'a good person', always feeling as if there's something wrong with them, which often leads to depression and possibly suicide.

2. having children with that person: there are many women and men who cannot have children because their body is infertile, this leaves them feeling as though there is something 'wrong' with them because they cannot fit the profile of 'being a good person' according to the values that exist in this world about what it means to 'live a good life'.

3. & 4. living in a nice house and having a car: this requires money and lets consider here that more than half of the worlds population doesn't have money due to various circumstances, so apparently all of these people are simply unable to 'live a good life' and 'be a good person'

5. having a good job: in many countries there are simply no jobs available because of poor economy or a government that just doesn't give a shit, and no jobs means no money, no money means no future means no life. these people can go to school, they can work and try all they want but if there are no jobs available in the system, they're fucked.

6. paying taxes: apparently you're a 'good citizen' if you pay your taxes, if you are able to fit into the system of making money and paying your taxes. so all the people with physical/emotional or mental disabilities who live off the social security are being looked down on because they are 'not contributing' thus not being a 'good citizen', when they can't even help their situation.

7. having friends: all for the sake of 'having friends' and 'being sociable/social' we suppress our real expression so we can 'fit in' and be accepted by a group of friends and then we go and do things we regret later because of 'peer pressure', because we believe that we are only 'good' when we have friends

8. having a loving family: and 'sticking by your family' and 'you must always respect your family', etc... is a value that is mostly played out by religion, wherein you are expected to give your power away to your family because apparently you must 'love' your family to be a 'good person' in the eyes of other people, even if your parents abuse you and doesn't truly care about you, this actually causes for a lot of pain because you are just trying your best to be 'good enough' for your parents and just because the parents don't agree with decisions that you made, you feel as though you are a bad person, never realizing that parents are just people that aren't perfect.

9. having good looks: 'beauty' and having good looks are always associated with 'romance' and 'love', because that is what is shown on television, this is the 'picture perfect' that is being presented to us with regards to how our lives must look as a picture. so, if you look 'beautiful' like the people on tv then you are lucky because then you can participate in all the 'nice' and 'good' things of this reality such as relationships and fame, you won't have to make much effort to marry 'a good catch' or to get the things that you want in this world, all because you 'look the part' and you 'fit the profile' of what is being presented in this world as 'how a person/life should be. obviously this causes for a reality that is 'unfair' because the ones who have the looks get everything without any trouble and the ones without the looks have to work much harder to reach/attain any of the 'values' in life.

there are however also consequences to the glorification of good looks, for example where young girls and women are being sexually abused and molested just because they look 'desirable', so they are being desired by men as if they were just a thing/object that can be 'taken'.

10. having (more than) enough money: people without money are looked down upon by those who have money, and those who have lots of money are looked up to. so, 'having money' is a value in this reality, where subconsciously people see people who have money as 'good', we respect and accept them more, we listen more to them, we pay more attention to them and we want to be close to them.

but because of the difference in infrastructure between counties (where some countries have a good social security, education and economic system, and other countries do not) and regions within countries and because of the hierarchy between families that already exist for a long time that caused for 'layers in society' due to heritage, children who are born into this world simply don't get an equal opportunity/chance to earn the money they need to provide for themselves to live/survive.



All of these values are in fact 'invalid' because when you look at the reality of the physical world, they exist in denial of the truth, which is that it is impossible for all people to be able to obtain/reach these values and to 'fit into the profile of being a good person'.
So then why do we keep on living as if these values are real and as if they determine our lives and who we are as a being?

It is because we believe that somehow they were handed to us by God, or whatever it is that you want to call God, the truth is that every single being actually exists within the belief that these values for some reason cannot and must not be questioned by us mortals, because somehow they are 'bigger than us, bigger than you and me', we have all come to accept that this is 'life', that this is 'just the way things are', because it is how the human world has always been as what we have learned from our parents and society. Even if you think you don't believe in God, you must admit that you do believe in these 'values', simply because they were passed down on you by your forefathers as if they were written on some magical, meaningful tablet and therefore they cannot be questioned.

And why can they not be questioned? Because our parents/God told us so.
However if God does not want to be questioned, then doesn't that mean that he has something to hide?
Because if we took the time to look at the reality that is the result of our 'worshiping' of these values, then I find it hard not to question God's intentions.

Why did God create 'values' that aren't unconditionally applicable and obtainable for every living being?
Why did God create such a thing like 'values', that causes people to fight and struggle and compete with others in their life only to be able to be 'good enough' according to the 'values', so that they can feel good about themselves, when in fact turning their own lives into hell because of how they have to suppress themselves as their true expression in order to live according to the values?




It is time we open our eyes and start asking questions about what is real in this reality, because 'God' obviously has no intention of creating a reality that is unconditionally supportive for each and every being and where every living being is valuable. Therefore we must take responsibility to give value to life and to stop trusting in 'God', as it is the only way in which this reality will ever change.



If you are ready to take responsibility for life and to start acting in a way that will support the establishment of a New system for a New World, then join Desteni I Process and investigate Equal Money.




desteni group
desteni 'I' process
equal money system